Το παιχνίδι της σφαγής στο θέατρο Βαφείο
Οι μαθητές παρακολούθησαν την παράσταση «Το παιχνίδι της σφαγής» του Ε. Ιονέσκο σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα από την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς στο θέατρο Βαφείο στον Κεραμεικό. Ζητούμενο, η εξοικείωση με τις αρχές και τις αλληγορίες του θεάτρου του παραλόγου. Κέρδος, η απόλαυση μίας εξαιρετικής παράστασης, στη σύλληψη και την εκτέλεση, κι ο έντονος κοινωνικός προβληματισμός.
Η σκηνοθεσία ανέδειξε αποτελεσματικά τόσο την αίσθηση εγκλεισμού και αποκλεισμού που διατρέχει το έργο όσο και τις ιλαροτραγικές στιγμές και σκηνές που εναλλάσσονταν καταιγιστικά. Οι λαϊκιστές δημαγωγοί που δρουν ψηφοθηρικά, οι γυναίκες που ερίζουν και μαλλιοτραβιούνται για τα ρούχα και τα φουλάρια των άρτι αποθανόντων, ο Γέρος και η Γριά, η αγάπη και η φιλία, το τελευταίο οχυρό ανθρωπιάς. Τα αφαιρετικά σκηνικά παρέπεμπαν άμεσα στο απόλυτο κακό / πανούκλα που έπληττε αδιακρίτως τους κατοίκους αυτής της ανώνυμης πόλης, καθώς και στην απουσία οίκτου που χαρακτήριζε κάθε εκδήλωση της συμπεριφοράς τους. Τα παπουτσάκια των μωρών πάνω στο καροτσάκι κι ο πρώτος θάνατος του πιο αγνού στοιχείου στην κοινωνία, ο πιο αβάσταχτος και «αφύσικος» θάνατος. Οι ανοιχτές κούτες με τα παπούτσια, σε άμεση σχέση με τους σωρούς των υποδημάτων των Εβραίων στο Άουσβιτς που είχαν ήδη εξολοθρευτεί στους φρικιαστικούς θαλάμους ή ακόμη και με τα υπολείμματα των ρούχων των θυμάτων των καθεστώτων της Λατινικής Αμερικής.
|
Αξιοσημείωτη η αξιοποίηση της «Μαγικής Πόλης» ως μουσικής επένδυσης κατ’ αντίστιξη προς τα ουρλιαχτά των θυμάτων και προς το ακατάπαυστο μοτίβο του επερχόμενου θανάτου, καθώς και του λόγου του Χατζιδάκι σχετικά με «το πρόσωπο του τέρατος». Παρούσα διαρκώς στη σκηνή μία μακάβρια Μαίρη Πόππινς, με την προσωπίδα του πτηνού, του εμβληματικού εξαρτήματος των γιατρών της χολέρας, μία οδυνηρή υπενθύμιση κι ένας αμείλικτος οιωνός θανάτου.
|